Broer
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Dick & Ellen
02 November 2013 | Nepal, Pokhara
Elke dag hier ben ik dankbaar.
In februari kwamen Hom en Lauren met het verzoek om hun huwelijksritueel te leiden en te helpen vormgeven. Bovendien was het een grote wens van Hom dat al zijn vier ouders er zouden zijn. Maina, Durga, en wij. Die ereplaats zullen we ook krijgen op de bruiloft, blijkt nu: we zijn met zes ouders.
En toen bleek dat mijn jongste broer Paul kanker had, en niet zo’n beetje. Een zeer zeldzame en agressieve vorm. Paul is het soort broer dat altijd klaar staat als het nodig is, en ik ben dol op zijn drie jonge kinderen. We wonen niet toevallig vlakbij hen. Maanden van zware kuren en een stamceltransplantatie volgden, met de spanning die daar bij hoort.
Vooral wilde ik Paul niet kwijt, maar ook onze reis stond opeens voor mij op losse schroeven. Kunnen we wel gaan tegen die tijd……..we sloten een annuleringsverzekering af en terwijl ik volop bezig was de huwelijksceremonie voor te bereiden, vroeg ik me altijd af of we wel bij dat huwelijk konden zijn. Ik heb Paul dat nooit verteld. Misschien leest hij het nu. Ik wilde uitgaan van vertrouwen. Dat deed hij zelf ook. Hij sloeg zich wonderwel door het hele proces heen, en dat deden zijn vrouw en kinderen ook.
En de kanker is weg. Paul knapt ongelooflijk snel op.
De broer die altijd klaar staat bracht ons zelf ’s ochtends vroeg weg naar de trein toen we vertrokken. Zonder pet. Zijn haar is alweer anderhalve millimeter lang.
Ik schrijf dit met tranen in mijn ogen.
Elke dag hier ben ik dankbaar.
In februari kwamen Hom en Lauren met het verzoek om hun huwelijksritueel te leiden en te helpen vormgeven. Bovendien was het een grote wens van Hom dat al zijn vier ouders er zouden zijn. Maina, Durga, en wij. Die ereplaats zullen we ook krijgen op de bruiloft, blijkt nu: we zijn met zes ouders.
En toen bleek dat mijn jongste broer Paul kanker had, en niet zo’n beetje. Een zeer zeldzame en agressieve vorm. Paul is het soort broer dat altijd klaar staat als het nodig is, en ik ben dol op zijn drie jonge kinderen. We wonen niet toevallig vlakbij hen. Maanden van zware kuren en een stamceltransplantatie volgden, met de spanning die daar bij hoort.
Vooral wilde ik Paul niet kwijt, maar ook onze reis stond opeens voor mij op losse schroeven. Kunnen we wel gaan tegen die tijd……..we sloten een annuleringsverzekering af en terwijl ik volop bezig was de huwelijksceremonie voor te bereiden, vroeg ik me altijd af of we wel bij dat huwelijk konden zijn. Ik heb Paul dat nooit verteld. Misschien leest hij het nu. Ik wilde uitgaan van vertrouwen. Dat deed hij zelf ook. Hij sloeg zich wonderwel door het hele proces heen, en dat deden zijn vrouw en kinderen ook.
En de kanker is weg. Paul knapt ongelooflijk snel op.
De broer die altijd klaar staat bracht ons zelf ’s ochtends vroeg weg naar de trein toen we vertrokken. Zonder pet. Zijn haar is alweer anderhalve millimeter lang.
Ik schrijf dit met tranen in mijn ogen.
Elke dag hier ben ik dankbaar.
-
02 November 2013 - 08:03
JOY:
ik kan me voorstellen dat jeheel dankbaar bent -
02 November 2013 - 11:25
Michiel Gieskes:
Hier in Geldrop zijn we ook blij dat het goed gaat met Paul, goed van ieders goede inzet en energie -
04 November 2013 - 19:18
Cécile:
Wat een geweldig nieuws Ellen, dat Paul is opgeknapt! Ik kan me voorstellen dat dat jullie erg veel heeft bezig gehouden. Nu kun je nog meer genieten van de reis en het huwelijksfeest. -
13 November 2013 - 21:36
Maarten :
Ik lees het met tranen in mijn ogen. Wat een geweldig nieuws. En wat een timing. Het is als een zegen over jullie hele onderneming. Alle goeds.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
