twee vrouwen en een man

TWEE VROUWEN EN EEN MAN


Dick is ziek; hij heeft waarschijnlijk griep; het lijkt niet ernstig en ik ga even alleen op stap met een gehuurde fiets. Dat op zich is al een avontuur in een land waar verkeersregels niet te lijken bestaan. Over het algemeen rijdt men meer links dan rechts, maar voor de rest lijkt er niks afgesproken te zijn. De sterkste gaat meestal wel voor, valt ons op, dus als fietser is het oppassen.
Ik moet denken aan ons fietstochtje ‘s avonds in het donker in Kathmandu. De lantaarnpaal is daar nog niet uitgevonden en de meeste voertuigen hebben geen licht. Een fiets met dat soort luxe hebben we zelfs nog nooit gezien. Dat ritje was beslist het meest gevaarlijk van wat we ondernomen hebben hier op deze reis.
Maar goed; ik ben veilig aangekomen en na weer zo’n overheerlijk ananassapje (300 ml. voor 25 cent) ga ik mijn vorige verhaal vervolgen…

TWEE VROUWEN EN EEN MAN

KOBU
Ik heb een gesprekje met mijn 18-jarige vriendinnetje dat een winkeltje op de (voor haar niet zo) romantische rotskust aan zee draait.
Ik : is that woman your sister or your
mother?
Kobu : my mother
Ik (verbaasd) : how old is she ?
Zij: 35 (die werd dus zwanger toen ze 16
was.....
Ik : so she married young...
And you ? do you like boys ?
Zij (uitroepend) : No ! I only like my shop, and I like to talk with the people who come.
Ik : I find you beautiful and smart and a good seller
Zij : my mother never said that to me
Ik tegen haar moeder : She (wijzend op Soku) : very beautiful and smart! (met handgebaren verduidelijkend wat ik bedoel).
Moeder : she marry....four months !
Haar moeder blijkt de echtgenoot al uitgezocht te hebben, terwijl Soku niet aan trouwen moet denken, maar over een poosje is het dus uit met de pret. Ze zal haar man voor het eerst zien op de dag zelf. En moeten verhuizen naar ver weg. Haar familie met wie ze al 18 jaar in dezelfde ruimte (de winkel) woont nog maar heel weinig terug zien.....

Soku : I like you. Can you hug me ?


SHAMNA

Shamna is opgegroeid in een moslimgezin(/familie, dus) waar de vrouwen allemaal burka’s dragen, sommige zelfs met slechts zo’n oogvenstertje. Met heel veel moeite hebben Shamna en haar zus het voor elkaar dat zij dat niet hoeven. Ze lopen in een spijkerbroek en een (net) blousje en zo’n indische brede sjawl. (ik heb er nu ook een; hartstikke onpraktisch zijn ze, maar voor vrouwen eigenlijk verplicht)
Shamna heeft de highschool gevolgd, werkt nu in het internetcafe en weet ons vaak verder te helpen als wij het niet meer weten(helaas krijgt zij echter onze foto’s ook niet op de site!) Met een vreemde op straat mag ze niet praten, maar met ons gelukkig wel. Ze is een enthousiaste vrolijke meid die steeds thuis moet vechten (met veel takt, en via haar moeder,zegt ze, want haar vader is zo ‘rude’) om een huwelijk uit te stellen. Ze wil ECHT niet. Ze wil eerst zelf iemand zijn, zegt ze letterlijk, ze wil werken, zelf geld kunnen verdienen (ze krijgt nu 1.2 euro per dag in het internetcafe) en vooral vrij zijn.
Maar elke moment kan ze de mededeling krijgen dat haar echtgenoot is geselecteerd. ‘ Maybe I get only two weeks before the marriage to be mentally prepared!’ roept ze uit.Dat ze zich ontwikkeld heft is een voordeel bij de onderhandelingen die daaraan voorafgegaan zullen zijn, maar na haar huwelijk is de kans dat ze de deur nog uit mag minimaal.
Ze vertelt me dat vrouwen hier geleerd wordt dat ze zich altijd aan moeten passen en altijd respect moeten hebben voor de man (die in deze streek in de regel vreemd schijnt te gaan en zijn vrouw mishandelt). Ze moet zijn kleren wassen, eten koken, en meestal ook voor haar schoonfamilie, bij wie ze in gaat wonen, alle klussen opknappen. Zolang die binnenshuis zijn natuurlijk. Zeer waarschijnlijk zal ze een burka moeten dragen en niet meer mogen werken dus. Niet meer aan de computer, want ze zou eens met andere mannen kunnen gaan chatten....
Dit beeld klopt wel met wat we om ons heen zien: mannen hangen rond op straat, zitten te kaarten, kopen drank(voor vrouwen verboden), en vrouwen werken in of rond het huis. Als het buitenshuis is, is dat altijd funktioneel, bijvoorbeeld omdat ze water moeten halen, bij gebrek aan een leiding in huis. Of omdat ze buiten (af)wassen.
Shamna’s collega(over wie Dick al schreef) heeft al twee keer geprobeerd zich op te hangen vanwege het gedrag van haar man. Mensen helpen haar nauwelijks. Dan had ze hem maar niet uit moeten zoeken, zegt men.(Zij is namelijk de man getrouwd van wie ze hield, wat een enorm schandaal was) Maar hij heeft er nu 4 vrouwen bij....
Shamna’s 4 zussen die al getrouwd zijn lijken een fijn gezinnetje te hebben, maar ze zijn allemaal ongelukkig, vertelt ze.

Ik vroeg Shamna hoe het zou zijn om weg te lopen. Ze leeft op en roept uit :’OH.....I’d be the happiest girl in the world !!!’
Maar als ze dat doet is ze iedereen kwijt en staat ze zonder geld en huis op straat. Toch denkt ze er over, is bereid ervoor te vechten, dan maar een tijdje door de hel.

Zoals ik al schreef zegt ze me dat ze nog nooit zo open en zo lang gepraat heeft met een westerling. En dat ze zo jaloers is op mij.
Ik zeg haar dat ik haar verhaal op onze site wil zetten, met een foto van haar en mij. Dat vindt ze prima. Ik leg haar uit hoe ze dat dan op kan zoeken; ze heeft het snel door. Helaas kunnen we echter nog steeds geen foto’s plaatsen....
Ook van haar krijg ik een spontane hug. Heel voelbaar is dat ze dat niet gewend is.

Wat voelde ik me machteloos. Hom en zijn familie kunnen we nog helpen, eenvoudigweg door hen geld te geven. Maar wat kan ik doen voor meisjes als Soku en Shamna ??? Hun verhalen grijpen me aan. Ik weet al lang dat milioenen vrouwen eenzelfde lot hebben, maar het zo persoonlijk te horen van iemand die ik ken rakkt me nu toch weer.

Met mijn verhalen wil ik niet suggereren dat alle mannen hier een luizenleven hebben. Gisteren vanaf onze boot zagen we een baggerbootje met baggermannen. Die steeds het sterk vervuilde water in doken om met de hand grote en dus zware hoeveelheden smerige modder op te diepen en in het bootje te tillen.
Vaak doen mannen zwaar werk....maar vrouwen ook. Het is en blijft erg ongelijk en naar mijn (ons) idee onrechtvaardig.

In dit kader dacht ik vanochtend ook weer aan de taak die Hom heeft in zijn familie. Doordat hij voor het inkomen moet (moest) zorgen, maar zeker ook vanwege allerlei taken die hij als verantwoordelijke heeft. Bijvoorbeeld bij een overlijden in het dorp, en meer nog bij het overlijden van zijn vader. Een zonderling verhaal, dat ik echter uitstel tot de volgende keer (het blijft een vervolgverhaal).
Ik wil de zieke even een fruitmandje brengen (sjonge wat heerlijk is dat hier) en kijken hoe het is.

De titel van dit verhaal -twee vrouwen en een man- gaat dus wat mank, maar ik durf niks meer te veranderen. Ik heb weer eens een computer met kuren....

Alle goeds
Nog eens een warme (erg warme) groet
Ellen

PS sorry voor de soms wat vreemde lay-out. Vreemde computers hier....