Bali - tempels, trappen, stranden

Jimbaran - Op het programma van onze huwelijksreis stond Bali, maar het werd Flores. En daarna Sulawesi, met name Tana Toraja, waar we nu zijn. Bali kreeg in onze nadere planning de nederige functie van aankomst- en opstapplaats. We zijn er een week geweest en hebben er rondgekeken vanuit Jimbaran in het zuidelijkste puntje van Bali. Lastig om dan het eiland goed te verkennen, want we moesten steeds -heen en terug- vier tot vijf uur in de auto zitten om iets bijzonders te zien. Tempels? ja, hele mooie....zeker. Soms begeleid door staaltjes toerististje afpersen (Besakih), die gelijke tred houden met met het aantal traptreden dat je op moet.
Mooie stranden....zeker. Maar vaak zo druk dat je er beroerd wordt. Of het kustdeel is in de ban van de rijkdom gekomen. Chique klassehotels kopen of huren vaak hele strandgedeelten op. We willen dan wel graag eens gaan vragen wat een kamer er kost. Meestal tussen de 200 en de 500 dollar per nacht. Maar hele exclusieve hotels komen op zo’n 800 à 1.000 euro per nacht.
Een hotelmanager was op een avond bezig met wat personeel een afgebakend stuk strand aan te harken. Er stonden vanaf de vloedlijn en stuk of honderd lichtjes strandinwaarts en aan het eind van deze lichtzee stond een gedekte tafel voor twee personen. Hier zou die avond een koppel op huwelijksreis de avonddis gebruiken en het moest allemaal net zijn alsof er nog nooit iemand deze plek betreden had. Hij ging helemaal op in zijn werk, maar had tijd genoeg om ons uitgebreid te woord te staan.
Wij waren benieuwd wie ons dat uitgestelde huwelijkscadeau wilde aanbieden, maar helaas, het ging onze neus voorbij. Het was voor een stel uit India. Kamerprijs 850 dollar en het diner kostte iets minder dan de helft. Of dan ook een hele bijzondere Indo- of buitenlandse wijn inbegrepen zou zijn, maar nee, als ze wijn zouden willen dan wordt dat apart berekend.
Nou maak dan je borst maar nat. In de moslimstaat Indonesie heeft de overheid de accijnzen op alcohol niet zo lang geleden verdrievoudigd. Een heel gewoon glas wijn in een restaurant kost al gauw 60.000 rupees, wat ongeveer 6 euro is. Dan heb je iets Australisch, helemaal niet slecht. Bijzondere wijn is hier nauwelijks te krijgen. Maar ik heb me laten vertellen dat er hele mooie Indowijnen bestaan. Klimaat en bodemgesteldheid (vulkaangrond) lenen zich volgens mij uitstekend voor wijn. Ik zal bij onze terugvlucht in de taxfree–shops op het vliegveld in Denpassar straks eens extra opletten. In gewone winkels kom ik niets tegen.
Terug naar Bali. Het meeste indruk hebben op mij de botanische tuinen van Bedugul gemaakt. Bij een botanische tuin denk ik aan een stukje grond met een paar bijzondere boom- en plantensoorten. Maar bij Bedugul gaat het om vele honderden hectaren tropisch bos met talloze varieteiten, intense kleuren en grotten en groeven van groen en bruin. De Lonely Planet van Indonesie rept er evenwel niet eens van. En Ubud, het luid bezongen Ubud? Uiteindelijk hebben we besloten er niet heen te gaan. En de rijstvelden dan, de sawa’s? Ja zeker, die moeten rond Ubud wel heel prachtig zijn. Maar tegen de rijstvelden op Flores en in Tana Toraja kan vast niets op.
Dick, met liefs van Ellen; lees het vervolg.